Пациентот Себастијан Кон од Њујорк реши целосно отворено да проговори за своето искуство со мајмуни сипаници за британски Гардијан.
Бев свесен за фактот дека мајмунските сипаници се проблем, но имав впечаток дека бројот на случаи во градот е релативно мал. Она што не го разбрав е колку е лош капацитетот за тестирање, тогаш градот можеше да обработува само 10 тестови дневно, ја започна својата исповед Себастијан.
Во неделата на 1 јули почнав да се чувствувам многу уморен, имав висока температура, придружена со треска и болки во мускулите, а лимфните јазли ми беа многу отечени, додаде тој.
Како што рече, прво бил тестиран на корона и бил негативен, а дури потоа почнал да се сомнева во мајмунски сипаници.
Му испратив порака на пријателот - Седам и чекам да мине осипот - рече тој, додавајќи дека има 39 години, потекнува Шведска, а живее во Бруклин. Тој посочува дека последната деценија, работата го насочила на сексуалното и репродуктивното здравје и права, па избувнувањето на епидемијата го следел од самиот почеток.
Се обидов да се вакцинирам на 23 јуни, но, како и огромното мнозинство њујорчани кои се обидоа да закажат состанок, немав среќа, раскажа Себастијан како е во градот каде што живее.
Тој посочува дека два дена по почетокот на симптомите, осипот се појавил во форма на болни рани на анусот и ректумот. На почетокот само чувство на чешање и печење.
Ми рекоа дека ќе биде благо и јас сум сосема здрава личност без претходни здравствени проблеми. Но, не можев ни да замислам колку навистина е лошо, додава тој и посочува оти и неговиот лекар сметал дека треба да се тестира.
Ги имав сите симптоми на мајмунска сипаница и за среќа никој не се прашуваше дали треба да се тестирам кога отидов на итната помош. Сакав антивирусен лек кој се користи за лекување на мајмунски сипаници, но прво требаше да добијам позитивен резултат од тестот. Ме испратија дома со друг лек. Откако дојдов дома, осипот почна да се шири и почнав да чувствувам вознемиреност - рече тој.
Добив лезии насекаде, тие почнаа да изгледаат како каснувања од комарец пред да формираат виолетови плускавци кои на крајот ќе пукнат, а потоа ќе изгребат пред да станат лузна. Ги имав на глава, лице, раце, нозе, стапала, раце, шкембе, грб, лактите... На врвот имав над 50 лезии, интензивна болка и температура од 39,5 што предизвика напад на паника - додаде тој.
Наредниот ден направил тест и бил позитивен на гонореја, но се уште не се спомнувало мајмунска сипаница. Тој исто така се борел со главоболки, болки во прстите, рамената, во потколениците, поради кои не можел да станува.
Навечер се будев од болка и за чешање и седев во кревет и гребев. Бев изолиран, осамен и фрустриран. Морав да напишам план за нега за себе. Моите аноректални лезии, беа многу болни, се претворија во отворени рани. Беше апсолутно измачувачко, буквално врискав секој пат кога одев во тоалет. Дури и капењето беше исклучително болно - објаснул Себастијан.
Четири дена откако го направил тестот, добил повик и потврда дека е позитивен на мајмунски сипаници.
Но, освен тоа не добив никакви информации. Почнав да барам различни луѓе за да видам дали можам да добијам пристап до антивирусни лекови. Знаев дека ЦДЦ има издадено упатства за тоа кои случаи треба да се земат предвид за лекување, а тоа вклучуваше пациенти со аноректални лезии, лезии на грлото и дерматолошки состојби. Но, јас само одев наоколу во кругови. Се јавив во итната помош, тие ме упатија во одделението за здравство. Ми рекоа дека мојот општ лекар мора да побара третман за мене, а докторот ми рече дека може да го достави случајот до Министерството за здравство, но дека повеќето случаи ги одбиваат - раскажува тој за агонијата низ која поминал.
По ова, почнал да има отоци во грлото, крајниците исто така му биле покриени со бел гној, и по посета на итната медицинска помош, му бил дијагностициран бактериски тонзилитис и добил антибиотска терапија, но не и антивирусни лекови, со образложение дека ги примаат само критично болните. Конечно добил повик следната вечер од клиниката во медицинскиот центар Ирвинг на Универзитетот Колумбија.
Така станав еден од ретките среќници кои беа повикани на лекување. Бидејќи лекот не е темелно тестиран на луѓе, тој поминува низ прилично значаен процес и информирана согласност пред да може да се земе. Поминав околу еден час на клиниката и излегов со двонеделна залиха од антивирусни лекови. Ми олесна. Таблетите мора да се земаат на секои 12 часа, со диета богата со масти. Јадам многу сланина и тоа е најдоброто нешто во овој третман. Лезиите почнаа да се сушат многу брзо и сега ми останаа само три мали красти. Само во последните неколку дена можев да одам во тоалет без да чувствувам болка - посочува тој.
Како што вели тој се уште е во изолација и додава дека иако низ работата имал многу познанства, и му било потребно долг период да дојде до лекови, тогаш прашува како ќе поминат оние кои немаат никого во здравствениот систем.
Познавам неколку луѓе кои само седат дома во агонија бидејќи не ја добиваат потребната поддршка. Прилично сум загрижен што сме блиску до точката во која ова ќе биде уште една ендемична болест, особено кај геј мажите, загрижен сум дека ова ќе трае вечно - заврши Себастијан.