Пред 50 години започна триумфалниот развој на германскиот синџир на попусти Лидл.
Но, како неговиот сопственик, Дитер Шварц, успеа да стане врвен светски дисконтер и во исто време да стане најбогат Германец?
Според магазинот „Менаџер“, сопственикот на Лидл, Дитер Шварц, е на врвот на листата на германски милијардери. Неговото богатство се проценува на 36 милијарди евра. Откако ја отвори првата продавница на Lidl во Лудвигсхафен на Рајна во 1973 година, тој отвораше во просек по пет нови продавници секоја недела. Со својата сестринска компанија од групата, Кауфланд, во меѓувреме достигна 13.300 филијали со повеќе од 550.000 вработени ширум светот, а сето тоа започна во малиот Нечарсулм.
Кралството на евтини производи на Шварц опфаќа 32 земји, од Латвија, преку САД, до Австралија, а минатата година имаше обрт од 125 милијарди евра. На светската ранг-листа на најголемите трговци на мало, групацијата Schwarz е на четвртото место, веднаш зад американските гиганти Walmart, Amazon и Costco.
Но, како успеа Шварц?
Според Wirtschaftswoche, неговиот татко Јозеф, претприемач од Хајлброн (град во близина на Штутгарт), ги поставил темелите на денешната империја Лидл. Во 1930 година, тој стана партнер на веледрогеријата за тропско овошје Lidl & Co, која во тоа време сè уште ги снабдуваше своите клиенти во Хајлброн со банани и лимони транспортирајќи ги со коњи и колички. Тој го насочил својот син да тргува, сакајќи да продолжи по неговите стапки.
„Дитер беше единствениот матурант од нашата година на кој не му беше дозволено да оди да учи“, се сеќава подоцна неговиот соученик. Но, му беше дозволено да оди на едногодишна размена во САД, што ќе го обликува до крајот на неговиот живот. Таму за прв пат виде супермаркети, кои во тоа време ги немаше во Германија. Тој само ја презеде идејата и ја прилагоди на германските услови.
Во раните 1970-ти, Шварц бил инспириран и од успехот на семејството Албрехт, кое продавало намирници по особено ниски цени во нивните продавници во Алди. Се зборуваше дека тогаш амбициозниот јуниор ги купил правата за името на брендот од пензиониран професор по стручно училиште и сликар-хоби по име Лудвиг Лидл за 1000 германски марки.
Долго време Лидл беше наведен во јавноста како само копија на Алди. Шварц признава дека ги презел основните принципи од својот стар ривал, како што се фокусирањето на цените и поедноставените процеси. Но, додека Aldi првично нудеше само свои брендови, Lidl уште од раните денови се потпираше на брендирани производи и поголема палета, како и ограничени специјални понуди. Стратегијата јасно се исплатеше.
Во средината на 1990-тите, Lidl имаше околу 1000 до 1200 артикли, додека Aldi имаше само 600 до 700. Со продажба на силни национални и меѓународни брендови по најниски цени, Lidl успеа многу добро да се позиционира на пазарот.
Од друга страна, разновидноста на палетата на производи ги направи продавниците на Лидл поинтересни за клиентите наклонети кон веќе познатите брендови, особено помладите домаќинства. На крајот на краиштата, брендираните производи, исто така, можат да го поттикнат бизнисот на приватните етикети бидејќи тие обично се поскапи од нив. Примената на стратегијата за попуст на брендирани производи беше централната иновација на Шварц и го катапултираше Лидл на врвот на светот.
Сега Алди го копира Лидл.
Веќе неколку години подлегнува на шармот на големите брендови и нуди производи како Кока-Кола и Нутела. Лидл, пак, се обидува да ја зајакне својата позиција со големи рекламни кампањи и поповолни производи.
За разлика од браќата Албрехт, Шварц не се потпираше само на малите продавници со попуст за неговото проширување. Бил ангажиран и во трговската групација Спар и трговецот Катринер. Покрај тоа, тој водел продавници за големопродажба на готовина и носење и се обидел да успее во трговијата со хардвер со лансирање на брендот Хаузер.
На крајот, групата повторно се фокусираше на Лидл и Кауфланд и го искористи падот на Берлинскиот ѕид за да се прошири во Источна Европа. Пред неколку години следеше проширување и во САД. „Рано сфатив дека само бескомпромисниот раст може да обезбеди континуиран опстанок на компанијата“, рече Шварц во една прилика.