Посилната имиграција е решение за недостигот на квалификувана работна сила во Германија, изјави Моника Шницер, претседателка на Советот на економски експерти на германската влада.

На Германија ѝ требаат 1,5 милиони имигранти годишно за, доколку се одбие огромната емиграција, секоја година да имаме 400.000 нови граѓани и на тој начин да го зачуваме бројот на работници, соопшти експерт од советодавното тело, кое колоквијално е познато како Економски совет. 

Итно ни е потребна култура на добредојде. Ако Интел гради фабрика во Магдебург и има потреба од странски квалификувани работници, тие исто така мора да чувствуваат дека се добредојдени таму, рече Шницерова.

Таа оцени дека во таа насока оди и новиот германски закон за професионален труд. Сепак, според неа, потребно е повеќе, на пример услуги за имигрантите кои нема да им предизвикуваат страв, туку ќе даваат услуги, пренесува dpa.

Не треба да инсистираме странците да зборуваат германски за секоја работа, но треба да се погрижиме вработените во службите за странци да зборуваат англиски, објасни Шницерова.

Пред десет дена, тричлената германска владина коалиција го протурка новиот закон за имиграција на квалификувани работници со мнозинство во Бундестагот. Новина во него е, меѓу другото, таканаречениот систем на шанси, кој се заснова на бодови кои се стекнуваат по различни критериуми.

Тие вклучуваат јазични вештини, работно искуство, возраст и врски со Германија. Во иднина, специјалисти за ИТ технологија ќе можат да доаѓаат во Германија дури и без високо образование, доколку докажат дека ги имаат потребните квалификации.

Советот на економски експерти на германската влада брои пет члена и како владино тело се занимава со анализа на севкупниот економски развој на земјата.

На четврти јули, Соединетите држави го одбележуваат федералниот празник во чест на Декларацијата за независност.

Она што го одбележува овој празник е усвојувањето на Декларацијата за независност на 4 јули 1776 година, од страна на делегатите од 13-те колонии. На 4-ти, Континенталниот конгрес ја одобри конечната формулација на Декларацијата за независност. Ова е денот кога се слави раѓањето на Соединетите Американски Држави.

4-ти јули е совршено време за дружење и тоа е охрабрено преку паради, градски фестивали и блок забави што се одржуваат речиси во секој град во САД. Забавата е уште поголема во Вашингтон, но 4-ти јули во Филаделфија e нешто посебно! Со оглед на тоа каде е потпишана Декларацијата, градот ги исполнува своите очекувања и организира неверојатна забава. Секоја година, Фили е домаќин на настан наречен Забава на Парквеј каде цел дел од градот е блокиран за да понуди претстави, игри, камиони со храна и активности за целото семејство.

Ниту еден Ден на независноста не е комплетен без огромен огномет. Без разлика дали во помал град или во голема метро област, речиси секоја област е домаќин на огномет. Една од омилените прослави на западниот брег е AmeriFest во Rose Bowl во Пасадена или „Fireworks Spectacular“ на Холивуд Боул. На источниот брег, има огромно шоу во Филаделфија над Музејот на уметност во Филаделфија на Бенџамин Френклин Парквеј. Но, најголемиот во земјата е огнометот на Мејси на четврти јули во Њујорк. Огнометот се лансира од чамците на реката Ист и најдобро се ужива од покривот на Менхетен.

ГД Гранит АД Скопје e најголемиот македонски градежен изведувач, чија основна дејност е изградбата на патишта и автопатишта, бренд кој е препознатлив и надвор од границите на Република Македонија. Главните активности на ГД Гранит АД Скопје се градежни активности од областа на високо и нискоградбата, со претежна концентрација на капиталните ППроекти кои се обемни и знајчани како по нивната големина така и по нивната сложеност.

Моментално вработува:

РАКУВАЧ НА БЕТОНСКА ПУМПА
ВОЗАЧ НА КИПЕР
ВОЗАЧ НА ЦИСТЕРНА ЗА ВОДА

Се уште невработени?! Сите останати активни работни места можете да ги најдете ТУКА.

Пред 50 години започна триумфалниот развој на германскиот синџир на попусти Лидл.

Но, како неговиот сопственик, Дитер Шварц, успеа да стане врвен светски дисконтер и во исто време да стане најбогат Германец?

Според магазинот „Менаџер“, сопственикот на Лидл, Дитер Шварц, е на врвот на листата на германски милијардери. Неговото богатство се проценува на 36 милијарди евра. Откако ја отвори првата продавница на Lidl во Лудвигсхафен на Рајна во 1973 година, тој отвораше во просек по пет нови продавници секоја недела. Со својата сестринска компанија од групата, Кауфланд, во меѓувреме достигна 13.300 филијали со повеќе од 550.000 вработени ширум светот, а сето тоа започна во малиот Нечарсулм.

Кралството на евтини производи на Шварц опфаќа 32 земји, од Латвија, преку САД, до Австралија, а минатата година имаше обрт од 125 милијарди евра. На светската ранг-листа на најголемите трговци на мало, групацијата Schwarz е на четвртото место, веднаш зад американските гиганти Walmart, Amazon и Costco.

Но, како успеа Шварц?

Според Wirtschaftswoche, неговиот татко Јозеф, претприемач од Хајлброн (град во близина на Штутгарт), ги поставил темелите на денешната империја Лидл. Во 1930 година, тој стана партнер на веледрогеријата за тропско овошје Lidl & Co, која во тоа време сè уште ги снабдуваше своите клиенти во Хајлброн со банани и лимони транспортирајќи ги со коњи и колички. Тој го насочил својот син да тргува, сакајќи да продолжи по неговите стапки.

„Дитер беше единствениот матурант од нашата година на кој не му беше дозволено да оди да учи“, се сеќава подоцна неговиот соученик. Но, му беше дозволено да оди на едногодишна размена во САД, што ќе го обликува до крајот на неговиот живот. Таму за прв пат виде супермаркети, кои во тоа време ги немаше во Германија. Тој само ја презеде идејата и ја прилагоди на германските услови.

Во раните 1970-ти, Шварц бил инспириран и од успехот на семејството Албрехт, кое продавало намирници по особено ниски цени во нивните продавници во Алди. Се зборуваше дека тогаш амбициозниот јуниор ги купил правата за името на брендот од пензиониран професор по стручно училиште и сликар-хоби по име Лудвиг Лидл за 1000 германски марки.

Долго време Лидл беше наведен во јавноста како само копија на Алди. Шварц признава дека ги презел основните принципи од својот стар ривал, како што се фокусирањето на цените и поедноставените процеси. Но, додека Aldi првично нудеше само свои брендови, Lidl уште од раните денови се потпираше на брендирани производи и поголема палета, како и ограничени специјални понуди. Стратегијата јасно се исплатеше.

Во средината на 1990-тите, Lidl имаше околу 1000 до 1200 артикли, додека Aldi имаше само 600 до 700. Со продажба на силни национални и меѓународни брендови по најниски цени, Lidl успеа многу добро да се позиционира на пазарот.

Од друга страна, разновидноста на палетата на производи ги направи продавниците на Лидл поинтересни за клиентите наклонети кон веќе познатите брендови, особено помладите домаќинства. На крајот на краиштата, брендираните производи, исто така, можат да го поттикнат бизнисот на приватните етикети бидејќи тие обично се поскапи од нив. Примената на стратегијата за попуст на брендирани производи беше централната иновација на Шварц и го катапултираше Лидл на врвот на светот.

Сега Алди го копира Лидл.

Веќе неколку години подлегнува на шармот на големите брендови и нуди производи како Кока-Кола и Нутела. Лидл, пак, се обидува да ја зајакне својата позиција со големи рекламни кампањи и поповолни производи.

За разлика од браќата Албрехт, Шварц не се потпираше само на малите продавници со попуст за неговото проширување. Бил ангажиран и во трговската групација Спар и трговецот Катринер. Покрај тоа, тој водел продавници за големопродажба на готовина и носење и се обидел да успее во трговијата со хардвер со лансирање на брендот Хаузер.

На крајот, групата повторно се фокусираше на Лидл и Кауфланд и го искористи падот на Берлинскиот ѕид за да се прошири во Источна Европа. Пред неколку години следеше проширување и во САД. „Рано сфатив дека само бескомпромисниот раст може да обезбеди континуиран опстанок на компанијата“, рече Шварц во една прилика.