„Тивко напуштање“ или „quiet quitting“ е поим што доби голема популарност, особено во последните неколку години, и го опишува трендот на вработени кои одбираат да ги исполнуваат само основните должности на своите работни места, без да преземаат дополнителни задачи или иницијативи кои не се директно поврзани со нивните формални работни обврски. Во суштина, тоа значи дека вработените не ја напуштаат формално својата позиција, туку наместо тоа, одбираат да се повлечат од дополнителни ангажмани и задачи кои би побарале повеќе време, посветеност или енергија од нивниот минимум.
Причини за „тивко напуштање“
Причините поради кои луѓето се одлучуваат на овој чекор се различни. Некои од најчестите вклучуваат:
- Недостаток на задоволство на работното место: Многу вработени чувствуваат дека нивната работа не е соодветно вреднувана или дека нивните напори остануваат незабележани од страна на раководството.
- Недостиг на можности за напредок: Кога вработените немаат јасен пат за професионален развој или напредок, тие можат да се демотивираат и да го изгубат интересот за работата.
- Преголем стрес и „burnout“: Современиот начин на работа и очекувањата за постојано ангажирање честопати водат кон прегорување. За многумина, „тивкото напуштање“ е начин на зачувување на менталното и физичкото здравје.
- Лош баланс помеѓу работата и приватниот живот: Вработените сѐ повеќе ја сфаќаат важноста на времето за себе и за своето семејство, што ги тера да ја ограничат својата посветеност кон работата само на најнеопходните задачи.
Последици за компаниите
Овој тренд има значителни импликации врз компаниите и нивното функционирање. Вработените кои практикуваат „тивко напуштање“ можеби не се незадоволни до точка на напуштање на работното место, но сепак нивното повлекување од ангажман може да ја намали продуктивноста и креативноста во компанијата. Ова може да доведе до помала иновативност и потешкотии при решавање на комплексни предизвици.
Како компаниите можат да се справат со „тивкото напуштање“?
Компаниите што сакаат да ги задржат своите вработени ангажирани и мотивирани можат да преземат неколку чекори:
- Поголема транспарентност и поддршка: Вработените што чувствуваат дека се вреднувани и поддржани од своите претпоставени обично имаат поголем ангажман.
- Промоција на позитивна култура на работа: Компаниите што се грижат за менталното здравје и за благосостојбата на вработените, преку програми за поддршка и активности за подобар баланс меѓу работата и приватниот живот, имаат поголеми шанси да ги задржат ангажираните вработени.
- Развој и можности за напредок: Кога вработените гледаат дека имаат можности за кариерно напредување, тие чувствуваат поголема мотивација да дадат максимум.
На кратко, „тивкото напуштање“ не е само пасивен тренд, туку знак за пошироките проблеми со кои се соочуваат модерните работници.