Губењето на работа е една од најстресните ситуации во животот на секоја личност. Постојат работодавци кои го земаат предвид овој факт при спроведување на плановите за рационализација, но исто така и оние кои тоа го прават на наједноставен и, најчесто, најсуров начин, без размислување. Тука се и оние трети лица, кои се обидуваат да му направат добро на вработениот во моментот кога ќе дадат отказ, иако тоа е, во најголем дел, почеток на неговата агонија.
Германски „Фокус“ го пренесува искуството што го имал Ашкан Саjоуги, адвокат специјализиран за работно право, кој застапува партнер во берлинската адвокатска компанија „Шевалие“, застапувајќи бројни работодавци за време на неговата богата кариера.
Коронакризата има значително негативно влијание врз економијата. Угостителството и хотелиерството се особено погодени. Ако нема гости, нема промет, па затоа не може да се обвинуваат компаниите дека мора да отпуштаат работници. Сепак, има и такви компании кои под изговор на кризата со Ковид-19 сакаат да се ослободат од одредени работници. Во последните неколку месеци, нашата адвокатска канцеларија се почесто се занимава со вакви случаи, каде што економската криза поради пандемијата само забрза одредени решенија за разрешување. Големите корпорации се истакнуваат во ова. Секогаш сум изненаден од сите креативни трикови што ги смислуваат газдите за да натераат некои вработени да си заминат сами, објаснува Соjуги.
Програми за волонтирање
Овој трик честопати е толку добро маскиран што е тешко да се забележи дека е на штета на работникот. Програмата за волонтирање звучи добро, бидејќи го има оној сегмент што е поврзан со „доброволно“. Но, во реалноста, тоа е програма со лоши услови и одредби за договор според кои компанијата секогаш победува. Оваа програма често се користи за жени кои сè уште се на породилно отсуство или штотуку излегле од него. Тие се согласуваат на програми за „волонтирање“ затоа што не можат да работат навечер или за време на викендите.
Програмата за волонтирање имплицира дека на вработените им се нуди можност да се преселат во надворешна, т.н. компанија за трансфер. Таму им беше дадена професионална поддршка за преориентирање кон други занимања. За време на обуката, која обично трае најмногу две години, работникот добива 85% од платата што би ја примил во компанијата, за редовно да работи. Доколку вработените се одлучат за оваа програма, тие немаат право на отпремнина.
Скратено работно време
Само под изговор на кризата поради пандемијата, во овој период голем број работодавци им нудат на вработените да останат на работа, но со намалено работно време. Ова, според адвокатот на берлинскиот Шевалие, може да биде сомнително, доколку има работници кои сè уште работат со полно работно време. Пресметката на работодавачот во овој случај е дека вработените со скратено работно време ќе го изгубат интересот за работата, што подразбира помал приход, така што тие ќе заминат сами.
Понуда на неповолен договор за престанок на работниот однос
Договор за престанок на работниот однос обично се потпишува. Но, секој од вработените, како што тврди германскиот адвокат, мора да има предвид дека договорот бил склучен за да му користи секогаш на работодавецот, а не на работникот. Во оваа смисла, делови од договорот честопати се пишуваат нејасно, со што се отвора можноста за различни толкувања. Вработен кој не бара разјаснување на секоја точка од договорот за договорено прекинување на работниот однос, секогаш е во опасност дека потпишаното, и оди во негова корист, може да не се спроведе.
Стратегија за одбивање
Постојат работодавци кои не сакаат да потпишат никаков договор со оние што повеќе не ги гледаат во нивната компанија и ги обврзуваат да плаќаат отштета и отпремнина. Во овие случаи, вработените се туркаат на маргините на настаните, не им се даваат пристојни задачи и очигледно немаат изгледи за напредок. Во овие случаи, работодавачите сметаат на фактот дека мотивацијата на овие вработени ќе се намали во таа компанија.
Амнезија кога станува збор за плата
Постојат и газди кои не вршат никакви тајни активности, туку едноставно „забораваат“ да ја исплатат платата на оној што повеќе не го сакаат во компанијата. Според адвокатот кој го интервјуирале новинарите на германскиот „Фокус“, ова се случува главно на оние со ниски плати, вклучувајќи и многу самохрани родители. Бидејќи генерално немаат време да чекаат, тие брзо заминуваат во потрага по нова работа.
Конечно, адвокатот Ашкан Саjоги им дава на сите вработени кои се изложени на ризик од отказ и еден совет.
Прашањето е што можете да направите ако вашиот работодавец повеќе не ве сака и сè уште сфаќате дека ве турка со некои од овие трикови. Најважно е да останете смирени, дури и ако менаџерите вршат притисок. Колку е поголем притисокот, толку е подобра вашата позиција во преговорите, ако разберете дека е подобро за вас да ја напуштите компанијата. И, во никој случај не треба да го потпишувате понуденото, особено ако ви е објаснето како тоа само ви носи корист. Затоа што тоа сигурно не е точно. Наместо да потпишувате што било, најдобро е да побарате правна помош, заклучува адвокатот Ашкан Саjоуги.