Nextsense е меѓународна компанија која ја води дигиталната трансформација ширум светот. Билјана Алампиоска – Андреевска, е оперативен менаџер за човечки ресурси во претставништето на Nextsense во Скопје. Таа за KARIERA.mk, го сподели нејзиното искуство како HR професионалец и нејзините предизвици во нашата земја.

Кажете ни нешто повеќе за Вашиот ангажман во Nextsense како менаџер за човечки ресурси (HR operations manager)? Кои се Вашите предизвици?

Како оперативен менаџер за човечки ресурси одговорна сум за сите аспекти на управување, учење и напредување на вработените. Од административни активности,  регрутација и селекција, па се до креирање на стратешки планови за развој и унапредување. Најголем предизвик во оваа професија секако е да се биде линкот помеѓу менаџментот на организацијата и вработените. Секоја страна има свои приоритети и очекувања и потребно е многу трпение, флексибилност и баланс за да се усогласат. Но кога целите на двете страни ќе дојдат во иста линија, тоа значи дека HR-от одлично ја врши својата работа.

Кој е моделот за изнаоѓање на IT кадар во Р.С. Македонија?

Совршен или вистински модел не постои. Потребно е да се користат различни алатки, ресурси, контакти, средби за вмрежување, социјални медиуми, па дури и традиционални огласувања. Во време кога во ИТ индустријата нема невработеност, и каде за разлика од другите индустрии тука  кадарот го избира работодавачот, треба да бидеме особено креативни во процесот на барање и наоѓање на кадар. Во Некстсенс фокусирани сме на одржување на нашиот препознатлив бренд, но и на овозможување на уникатно, пријатно и позитивно искуство во процесот на регрутација и вработување.

Дали младата популација во нашата земја е склона на IT и дали нивната визија е да работат и творат тука?

Бројот на студенти запишани на техничките факултети е во пораст. Секоја година имаме можност да се запознаеме со голем дел од нив на саемите за кариера, или пак на гостински предавања на факултетите. И покрај тоа што значителен број ја започнува кариерата во државата, за жал долгорочно голем дел од нив се гледаат во странство. Тоа е ситуација со која секојдневно се соочуваме, и тоа е една од причините зошто имаме недостаток на ИТ кадар. Предизвик е да ги задржиме, а особено оние кои се млади, амбициозни и отворени кон нови работи.  Со оглед на тоа дека зборуваме за индустрија која е иновативна и динамична и која се стреми да биде во тек со сѐ она што е ново и иновативно, се надевам дека овој тренд на заминување ќе се намали и дека младите професионалци ќе ги насочат своите ресурси во македонските компании.

Што вреди да се сподели од Вашето бујно искуство во HR светот?

HR-от е професија која сеуште созрева и секојдневно се истражуваат и откриваат начини за да се направи промена во една организација. Ми исполнува тоа што имам можност да го подобрам професионалниот живот на вработените. Иако тоа најчесто се ситници, знам дека правам нешто позитивно. Ми се допаѓа тоа што секој ден е различен и динамичен и дава можност да се научи нешто ново. Ми се допаѓа изложеноста. Не постои друг оддел кој е толку вклучен на сите нивоа и во сите функции на една организација. Луѓето се највредниот и најважниот сегмент во една компанија, а HR-от е тој кој им дава живот и тоа е навистина благодарно и исполнува.

Дали се организираат доволно број на обуки и семинари за изнаоѓање на нови таленти во нашата земја?

Од учење никогаш доста, па така и од обуки, семинари, работилници. Има добри и интересни иницијативи, меѓутоа недостасува вмрежување помеѓу HR професионалците на ниво на индустрија. Регрутацијата во ИТ е голем предизвик со оглед на тоа дека пазарот е ограничен, така што било какво споделување на иновативни методи и начини на регрутирање би било добредојдено.

Во Вашата досегашна работа сте сретнале многу млади луѓе, меѓу нив сигурно и млади таленти. Што ги советувате?

Да бидат позитивни, проактивни и продуктивни. Секој момент треба да се гледа како можност да се научи нешто ново од оние кои се околу нив, без разлика на нивната позиција. Особено на почеток на нивната кариера младите таленти треба да ги впиваат сите информации и потоа ефективно да ги искористат. Да бидат трпеливи.  Редовно  да излегуваат од нивната комфор зона и рутина и секој проблем да го гледаат како предизвик и можност да се научи и направи нешто ново. Секоја работна позиција е процес и патување каде една индивидуа се открива себе си и сопствените потенцијали, што сака, а што не сака, што може, а за што е потребен екстра напор. Целта секогаш е раст и напредок и нормално исполнување на амбициите. 

Наоѓањето време за себе во текот на стресната работна недела не е едноставна задача. Но, во некои градови тоа е полесно отколку во другите, покажува неодамнешно истражување.

Безбедносната компанија „Киси“ анкетирала луѓе од 40 града низ целиот свет за да открие кои жителите имаат најдобар баланс помеѓу работата и животот, давајќи поени за фактори на вработување, како што е просечното време на патување, работни часа и одмор, заедно со благосостојбата и граѓанските права.

Ова се најдобрите градови во светот што нудат најдобар баланс помеѓу работата и животот:

1. Хелсинки, Финска - 100,0
2. Минхен, Германија - 98,3
3. Осло, Норвешка - 95,3
4. Хамбург, Германија - 93,6
5. Стокхолм, Шведска - 89,1
6. Берлин, Германија - 88,8
7. Цирих, Швајцарија - 84,1
8. Барселона, Шпанија - 82,2
9. Париз, Франција - 77,8
10. Ванкувер, Канада - 72,6

1. Хелсинки, Финска

Жителите на Хелсинки уживаат во најдобриот баланс помеѓу работата и животот, со релативно кратка 40-часовна работна недела и ниско просечно време на патување до работа од 26 минути.

Минималниот платен одмор што може да го земат е 30 дена, што е еден од највисоките од која било земја што учествувала во истражувањето. Хелсинки нуди и дарежливо платено породилно отсуство од 1.127 дена, што е далеку повеќе од другите земји, со исклучок на Унгарија.

2. Минхен, Германија

Првиот од трите германски града во топ-десетте, Минхен, е град со најнизок стрес на оваа листа. Просечната работна недела е подолга од онаа на Хелсинки за само еден час, а времето за патување до работа е подолго за една минута.

Постојат неколку изразени разлики помеѓу првите два града на листата. Во главниот баварски град минималниот платен одмор е само 20 дена, иако повеќето вработени во просек земаат речиси 30 дена. Родителите можат да земат 406 дена платено породилно отсуство.

3. Осло, Норвешка

Од анкетираните градови, жителите на Осло работат најмалку часа неделно (38,9), а само мал процент од луѓето работат повеќе од 48 часа.

Градот обезбедува дарежливо породилно отсуство и има највисока оцена за родова еднаквост од сите испитани градови. Исто така, на прво место е за пристап до услугите за ментално здравје.

4. Хамбург, Германија

Како и Минхен, и Хамбург има 41-часовна работна недела и е место за живеење и работење со релативно низок стрес, иако не е толку безбедно.

Германија е единствената земја со повеќе од еден град во топ-десетте. Сите три од овие града имаат кратка работна недела и балансирана политика што е пријателски настроена кон семејството. Слободното време игра важна улога во животот на германците.

5. Стокхолм, Шведска

Владата на Шведска презеде чекори за да му помогне на населението да ги балансира работните обврски со приватниот живот.

Стокхолм постигна 76,9 поени за родова еднаквост и е на второ место во истражувањето на ова поле. Ова делумно се должи на флексибилното работно време и структурата на родителското отсуство. Социјалната еднаквост е висока во целиот град, а еднаквоста на ЛГБТ достигнува 100 отсто.

6. Берлин, Германија

Вработените во Берлин пристигнуваат на работа околу 10 часот, подоцна од другите германски градови што се најдоа во топ-десетте. Просечното патување до работа и до дома е подолго, а нивото на стрес во Берлин е двојно поголемо од нивото на стрес во Хамбург и трипати поголемо отколку во Минхен.

7. Цирих, Швајцарија

Во Цирих луѓето работат најдолги часови во неделата и најдолго патуваат до работа и до дома.

Пристапот до услуги за ментално здравје е на второ место, а градот има и едно од најниските нивоа на стрес.

Најпопуларниот град во Швајцарија има ниско загадување на воздухот и води во однос на здравјето и фитнесот на неговите жители.

8. Барселона, Шпанија

Во Барселона работниците работат речиси 41 час во неделата, што е исто како и на другите места во топ-десетте. Кога не работат, жителите на градот земаат повеќе одмор, просек од 30,5 дена, повисоко од потребниот минимум од 22 дена.

9. Париз, Франција

Работниците во француската престолнина имаат најдолго време на патување меѓу топ-десетте, во просек од 44 минути, во споредба со 26 минути во Хелсинки. Но, и Франција е позната по долгиот платен одмор од 30 дена.

Законодавството бара од Франција активно да промовира здрав баланс помеѓу работата и животот. Работната недела трае 35 часа, а работниците може да изберат дали да одговараат на повиците и е-пораките од работа по работното време.

10. Ванкувер, Канада

Ванкувер е единствениот град надвор од Европа во топ-десетте. За повеќето жители, патувањето до работа трае повеќе од половина час. Работната недела трае околу 40 часа - слично како во другите градови од топ-10.

Како и нивниот сосед, САД, и Канада има ограничен платен одмор - само 10 дена, иако во просек земаат повеќе од 15.

Не е чудо што холандскиот премиер Марк Руте ужива да патува во својата канцеларија таму. И неодамна тој го направи патувањето со велосипед што е можно почесто. „

Не возев многу последните 10 години. Но, во последните две години, повторно имав сопствен велосипед и, кога времето дозволува, јас патувам во канцеларијата на тој начин “, рече тој пред Светскиот економски форум.

Холанѓаните се славни по љубовта кон велосипедизмот. Во 2018 година, земјата имаше повеќе велосипеди од луѓе: 23 милиони спрема 17 милиони. Повеќе од една четвртина од сите патувања во земјата се прават со велосипед и од нив, четвртина се за до работа, како Рут.

Тој објаснува зошто одамна е таков феномен: „Холанѓаните сакаат велосипедизам затоа што ние сме мала земја. Мора да се снајдеме од А до Б. И секако да земеме автомобил, да, е опција, но имате метеж плус влијанието врз животната средина. Од старите времиња, скоро од крајот на 19 век, се навикнавме да носиме велосипед “.

Рамниот пејзаж на земјата е совршен за патувања на две тркала. Но, таа исто така внимателно ја дизајнираше својата транспортна инфраструктура за промовирање на возење велосипед.

Здравствените придобивки од возењето велосипед се добро познати: го намалува ризикот од болести како што се дијабетес и кардиоваскуларни заболувања и може да помогне во зајакнувањето на менталната благосостојба.

Една студија за 2015 година открила дека повеќе од 6.000 смртни случаи во Холандија се спречуваат секоја година поради возење велосипед, и додава шест месеци на просечниот животен век.

Прекршочни судови во Црна Гора, минатата и оваа година казниле 168 родители кои одбиле да ги вакцинираат своите деца, што е речиси трипати повеќе од периодот од 2013 до 2017 година.

Според податоци од судовите доставени до подгоричкиот весник „Вијести“, 140 родители се казнети парично, а 27 добиле опомена.

Поради одбивање имунизација, родителите биле санкционирани со вкупно 14.560 евра, што значи дека воглавно добивале минимална законска казна.

Според законот во Црна Гора, минималната казна за невакцинирање деца е 100 евра, а максималната две илјади евра.