Една од многуте општествени промени, предизвикани од движењето на жените во 1960-тите и 1970-тите, беше промената на улогата на родовата идеологија. Новиот начин на размислување е посебно охрабрувачки за жените кои работат, со што отвори врати за нив, да превземат и да успеат на високите работни позиции.
Оваа прогресивна енергија на работното место продолжува да расте во текот на 80-тите и 90-тите години од минатиот век кога наеднаш забележува стагнирање. Според извештајот од 2014 на Центарот за американски развој, помалку од 9% од жените во САД се вработени во врвни управувачки позиции, додека пак процентот на жени присутни во корпоративни одбори е на исто место во текот на изминатата деценија, со само 12%.
Зошто е тоа така?
Постојат голем број на причини, но сите тие се чини дека делат еден единствен проблем - жените директори немаат толку многу можности да ги унапредат своите кариери како мажите. Многу експерти истражуваат на оваа тема и сите статистики покажуваат дека постојат три причини заради кои што жените не добиваат лидерски работни позиции.
1. Недостаток на можности за жените
Една главна можност за која жените имаат помала веројатност од мажите е пристапот до атрактивни работни места. Ова значи дека жените добиваат помалку стручни улоги во работата, како и можност за патувања со кои можат да ги унапредат своите кариери. Мажите добиваат повеќе можности со кои можат да ги унапредат своите кариери, вклучувајќи ги и водечките проекти со големи буџети и големи тимови, а некои дури се инволвирани во меѓународни задачи.
2. Слаба женска застапеност во менаџирање
Оваа разлика е делумно директен резултат на недостаток на можности за унапредување. Она што е важно да се препознае се пречките на патот на тоа унапредување.
На пример, податоците од едно истражување велат дека испитаниците често наведуваат две причини поради кои жените не поседуваат лидерски улоги: од нив се очекува повеќе за разлика од мажите и недостатокот на компании кои се спремни да вработат жени во повисоки функции.
Интересно, студијата покажува дека работниците се свесни за овој проблем.
Испитаници низ четири генерации и три политички партии се согласуваат дека е полесно за мажите да добијат повисока функција одколку за жените.
3. Нефлексибилно работно време
Едно истражување во 2014 за невработени возрасни лица помеѓу 25 и 54, наведува дека во 61% од случаевите семејните обврски се причина поради која жените не работат, за разлика од мажите со 37%. Ова е можеби затоа што жените ги превземаат обврските околу одгледување на децата многу почесто во однос на мажите. Меѓу анкетираните во една студија повеќето мажи рекле дека се примарни хранители, но не и прв старател, а околу половина од жените изјавиле дека тие се и основен хранител и прв старател.
Во една економија каде заработувачката на жените е скоро 40% од вкупниот семеен буџет, жените се принудени да ги превземат двете улоги.
Исто така голем дел од повисоките функции бараат посветеност кон работата, како и полно работно време, кое за некои е многу често причина поради која ја напуштаат работата.
Додека горенаведените фактори помагаат да се објасни зошто жените многу почесто од мажите ја оставаат кариерата од повисоко ниво, тие исто така помагаат да се објасни зошто толку малку жени се на тие работни места.
Според податоци од една студија, може да се утврди дека на почеток, процентот на мажи и жени кои се стремат да ги унапредат своите работи не е многу различен - 69% жени, наспроти 74% кај мажи.
Сепак, според сегашната стапка на напредок ќе бидат потребни 25 години пред да се постигне еднаквост на жените на ниво на виш потпретседател и повеќе од 100 години во највисоките лидерски работни функции.
Постојат многу начини да се изведат промените но да бидеме стрпливи и да видиме како ќе продолжат трендовите во оваа област во иднина.